આવો દીકરો ભગવાન હર એક પિતા ને આપે હૃદયસ્પર્શી વાત.

આવો દીકરો ભગવાન હર એક પિતા ને આપે હૃદયસ્પર્શી વાત.

શારદા બા અને રમેશભાઈ બંને પતિ પત્ની હતા, બંને ભણેલા ગણેલા, અને સરકારી નોકરીમાંથી રીટાયર્ડ થયેલા અને પોતાના પરિવાર સાથે આરામથી જિંદગી વિતાવતા,

એક દિવસા શારદાબા કહે છે – અરે સાંભળો છો?

..હસ્તા..હસ્તા..રમેશ ભાઈએ  કહ્યું ..

કેમ શંકા છે ?…હજુ કાન સારા છે..બોલ જે બોલવું હોય તે…..

શારદા બા નજીક  આવ્યા …આજે તમારી પાસબુક ઘણા વખતે બેંક મા પ્રિન્ટ કરાવવા ગઈ હતી,

છેલ્લા એક વર્ષ થી તમારા ખાતા મા. કોઈ 15000 રૂપિયા જમા કરાવે છે જરા તપાસ તો કરો આ એકાઉન્ટ વળી કોનું છે….?

રમેશભાઈએ ગંભીરતા થી. .પાસબુક હાથ માં લીધી..ચશ્મા પહેરી ઝીણી આંખ કરી ને પાસબુક ની એક..એક એન્ટ્રી ચેક કરી…વાત તો સાચી..હતી….શારદા બા ની

રમેશભાઈને ખ્યાલ તો આવી ગયો……આ વ્યક્તી કોણ છે..

તેમ છતા રમેશભાઈએ શારદાબા ને કહ્યું .. તને  તપાસ કરી જણાવીશ.

વહેલી સવારે રમેશભાઈ રૂમની અંદર સૂતા હતા..મન થી  ભગવાન નો ઉપકાર માનતા હતા…કે “હે પ્રભુ, તારો આભાર,    જીંદગીમાં તેં મને માન સન્માન અને સ્વમાન સચવાય તેટલું આપી દીધું,  સાથે સાથે પરિવાર પણ પ્રેમાળ અને સમજુ આપ્યો,  પ્રભુ તારો ખૂબ ખૂબ આભાર મારું નિવૃત જીવન તેં સુધારી દીધું….

એટલામા જ રૂમ ની અંદર  રમેશભાઈ નો મોટો દીકરો રાહુલ આવ્યો…તેણે ધીરે થી રમેશભાઈ નું પાકીટ ઉઠાવ્યું….રમેશભાઈ ઝીણી આખે જોઈ રહયા હતા…રમેશભાઇને  શંકા કાલે ગઈ હતી તે સાચી..પડવા ની તૈયારી હતી….

રાહુલે રમેશભાઈનું પાકીટ ખોલ્યું..અને તેમાં કેટલાક રૂપિયા ની નોટો મુકતો દેખાયો…રમેશભાઈ એ એક હાથે લાઈટ ચાલુ કરી..અને બીજા હાથે રાહુલ નો હાથ પકડ્યો….

રાહુલ ..સ્તબ્ધ થઈ ગયો.  “પપ્પા આ શુ કરો છો ,?”

બાજુ માં સુતેલ રાહુલના મમ્મી પણ જાગી ગયા

રમેશભાઈ એ કહ્યું – તું પૂછતી હતી ને મારી પાસબુકમાં દર મહિને રૂપિયા 15000 કોણ જમા કરાવે છે…..એ આ આપણો રાહુલ જ કરાવે છે…

સાથે સાથે

મારા પાકીટ માં દર મહિને 5000 રૂપિયા  હાથ ખર્ચી ના પણ આજ મુક્તો હતો…મને એમ કે તું પેન્શન ઉપાડી ને વધતા રૂપિયા મારા પાકીટમાં મૂકે છે…

રાહુલ આંખ મા પાણી સાથે બોલ્યો…મેં કાંઈ ખોટું કર્યું છે. ? પપ્પા…

ના બેટા…. મારી.પાસે..કહેવા માટે કોઈ શબ્દો નથી….એક પુત્ર તરીકે ની ફરજ તું ચુક્યો નથી તેનો આનંદ છે…

માઁ બાપ ની તો ફરજ છે..બાળકોની

જરૂરિયાતો પૂરી કરવાની, પણ જયારે સંતાનો મોટા થઈ તેમની ફરજ કીધા વગર સમજી જાય ત્યારે માઁ બાપ ની જીંદગી નો બાળકો પાછળ કરેલ મેહનત અને ખર્ચ નો થાક લગભગ ઉતરી જાય છે

ઘડપણ ની જરૂરિયાત કેટલી? સ્વમાનનો ઓટલો અને રોટલો

આ બધુ તું મને આપે છે બેટા

Proud of you my dear son…

રાહુલ કહે છે – પપ્પા…તમારા ઉપકાર અને લાગણીઓ સામે આ રૂપિયા ની .કોઈ કિંમત નથી.

હું કોલેજ માં આવ્યો ત્યારથી  નોકરી એ લાગ્યો ત્યા સુધી..મારૂ પાકીટ ચેક કરી તમે મારી જાણ બહાર રૂપિયાઓ મૂકી દેતા હતા…મારે કોઈ દિવસ તમને કહેવું નથી પડ્યું..કે પપ્પા રૂપિયા વપરાઈ ગયા છે..હાથ ખર્ચી..આપો…

એવું પણ બની શકે . . કદાચ.તમારા ખર્ચ કે મોજશોખ ઉપર કાપ મૂકી તમે મારી જીંદગી ને  એવી સુંદર રીતે  શણગારી છે..કે આજે હું..ઉચ્ચ હોદ્દા અને પગાર ને લાયક બન્યો છું..

અને જેના સાચા હક્કદાર તમે અને મમ્મી છો…

અને પપ્પા હજૂતો આ તો મારી  શરૂઆત છે..મારી પ્રગતિ ની સાથે સાથે પાસબુક નો ગ્રાફ પણ ઉંચો જશે

અને પાકીટ પણ તમારે નવું.લેવું પડશે….રાહુલ હસી પડ્યો..

રમેશભાઈએ ધીરે થી કહ્યું બેટા…તેં પણ હવે પરિવાર માંડ્યો છે..

તારી પણ જરૂરિયાતો દિવસે.. દિવસે વધશે…

અમારે જરૂર..નથી..તું આનંદ કર

અમને જરૂર પડશે ત્યારે તને કહીશું… હવે થી રૂપિયા જમા કરાવવા ના બંધ કર…

રાહુલ કહે છે પપ્પા..25 વર્ષ સુધી તમે મારૂ કેરિયર બનાવવા માટે પોતાની જાત ખર્ચી …જયારે ઉચ્ચ પગાર મેળવવા નો હક્કદાર થાઉં ત્યારે હું..તમારી સામે જોવાનું ભૂલી જાઉતો મારા જેવો નાલાયક છોકરો કોણ હોય ?

બચપન મા મારો હક્ક હતો.. તમારી ફરજ હતી

સમય સંજોગો બદલાયા છે..પપ્પા.. આજે મારી ફરજ છે..તમારો હક્ક છે….

રાહુલના માથે હાથ ફેરવી રમેશભાઈ બોલ્યા.. બેટા…ખૂબ ખૂબ પ્રગતિ કર… તારી ભાવના અને લાગણી ની હું કદર કરૂ છું….ભગવાને અમારા બંન્ને ની સ્વમાન સાથે બધી જરૂરિયાતો પૂરી થાય તેટલું આપ્યું છે..

પરંતુ બેટા તે અમારા માટે કર્યું એ પણ ઘણું છે અને હવે અમારે આટલી બધી જરૂરિયાત નથી

એટલે..આજ પછીમારા પાકીટમાં પૈસા નાખવાનું બંધ અને પાસબુક મા રૂપિયા પણ

ના પપ્પા…લોકો પોતાની.પ્રગતિ માટે મંદિર..આશ્રમો માં રૂપિયા અને ભેટો મૂકે છે, વાસ્તવ માં ભગવાન ને રૂપિયા ની જરૂર નથી અને મંદિર કે આશ્રમના યોગદાન કરતાં પણ માં બાપને આપેલું યોગદાન શ્રેષ્ઠ ગણાશે,

મારા વિચારો મુજબ સાચા ભગવાન આપણા ઘર માં બેઠા હોય  છે..એ ભૂલીને આપણે  મંદિર અને આશ્રમો ના પગથિયાં ઘસીયે છીયે…

મારી નજર મા ઘર એ જ મંદિર છે..અને એ મંદિર મા તમે બંન્ને મારા જાગતા ભગવાન સ્વરૂપ છો…. માઁ બાપ ખુશ તો ભગવાન પણ ખુશ..

રાહુલ હાથ જોડી ઉભો થયો..અને બોલ્યો…”અને હા અમારા થી જાણતા અજાણતા વાણી વર્તન કે વ્યવહાર માં કોઈ વખત પણ ભૂલ થઈ જાય તો બાળક સમજી માફ કરજો..

એટલી ફક્ત વિનંતી કરૂ છું…આટલું બોલી ..રાહુલ ફરી તેના રૂમ.તરફ આગળ વધ્યો

રમેશભાઈ રૂમ મા રાખેલ  ભગવાન ની મૂર્તિ સામે જોઈ.. બોલ્યા હે પ્રભુ…તારો.ખૂબ ખૂબ આભાર..

મિત્રો, સંતાન સમજુ નીકળે ત્યારે પણ એને ભગવાન ની કૃપા સમજી લેજો.બધા ના નસીબ મા આવા સંતાનસુખ લખેલ નથી હોતા

મિત્રો રાહુલ જેવા સંતાન જો બધા માં-બાપને નસીબ હોય તો સંસારમાથી વૃદ્ધાશ્રમ નાબૂદ થય જાય, તમારું આ વિષે શું કહેવું છે, નીચે કમેંટ બોક્સ માં લખીને જણાવજો અને